Ο Χρήστος Ναούμ είναι ένας δερματολόγος που αποφάσισε να γίνει (και έγινε) συγγραφέας, ή ένας συγγραφέας που βιοπόριζε ως δερματολόγος μέχρι να βρει τον κατάλληλο χρόνο και να «σκάσει μύτη» από το «αυγό» του εσωτερικού του κόσμου, και των πολυποίκιλων υπαρξιακών αναζητήσεών του; Αυτό το ερώτημα ξεπήδησε μέσα μου μετά το συγκινητικά ανθρώπινο φινάλε του πολυσέλιδου αυτού βιβλίου.
Πνεύματα, και πνευματίστριες, μάντισσες, μάγισσες, ηγουμένισσες και φαλακρές λαϊκές αοιδοί, λουλουδούδες πρώην τραπεζικοί, μανάβηδες και χασικλήδες, νεκροθάφτες, ομοφυλόφιλοι και μοντελίστ για παχουλές, χαμένα παιδιά και ακόμα πιο χαμένες μανάδες, μοιχείες και …οθωμανικό σεξ, αχαλίνωτο, «μέχρι πρωίας» που λένε… Αυτά είναι μερικά μόνο από τα θέματα και μοτίβα που συνυπάρχουν σε αυτό το πλούσιο θεματικά βιβλίο, με τις απαραίτητες υποσημειώσεις για τις αλλόγλωσσες φράσεις και λέξεις που διανθίζουν αυτό το μελοδραματικό ευθυμογράφημα. Γιατί βεβαίως περί ευθυμογραφήματος πρόκειται, με μπόλικο χιούμορ, και διεισδυτική παρατήρηση του κόσμου των ελλήνων μικροαστών, αλλά και του λούμπεν προλεταριάτου, και του κόσμου της νύχτας.
Ο καλός συγγραφέας ξέρει ν’ ακούει, ξέρει να παρατηρεί, και κυρίως να καταγράφει τα τεκταινόμενα γύρω του χωρίς να κρίνει ή να κατακρίνει τα φτωχά ανθρώπινα πλάσματα που καταστρέφονται για ένα χάδι, για μία υποψία (καλοπληρωμένης ενίοτε) τρυφερότητας, ένεκα της ελλείψεως της πατρικής ή μητρικής ή συζυγικής αγάπης.
Όνειρα που βουλιάζουν στα λασπόνερα της καθημερινότητας, η φυγή σε μακρινούς κόσμους, σε ονειρικές καταστάσεις, σε εξωτικές θρησκείες, ή στον ειρηνικό (ή φασαριόζικο) κόσμο των πνευμάτων είναι η φυγή από το «τώρα», από μία φρικτή πραγματικότητα, που εάν μας ικανοποιούσε στο ελάχιστο δεν θα ήταν γεμάτος ο τόπος προφήτες και ψευδοπροφήτες, «μεταφυσικούς» και «μάγους» όλων των ειδών. Δεν θα έβρισκαν ενδεχομένως οι θρησκείες τόσους πρόθυμους πελάτες, πρόθυμους να λησμονήσουν τις ηδονές της σάρκας.
Ναι, είναι σκληρός ο λόγος του δερματολόγου-μυθιστοριογράφου. Όμως εκεί που πάει να γίνει κυνικός, τον σώζει η έμφυτη ανθρωπιά και καλοσύνη του, και πάνω απ’ όλα η χαρά της ζωής, με κάθε θυσία και με κάθε κόστος.
Αυτή η χαρά της ζωής και η αποδοχή των κάθε λογής ιδιαιτεροτήτων είναι τα καλά στοιχεία αυτού του πρώτου «μεσογειακά Φελινικού» μυθιστορήματος του Χρήστου Ναούμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου